این هنر از دوره مغولها در ایران مرسوم شده است.

  در دوره مذکور به منظورجلب نظرخوانین مغول

 ایرانیان نیز دست به ابتکاراتی زدند که از جمله

 ابداع نقاشی روی پارچه یا پارچه های قلمکار بود،

 سپس این صنعت در زمان صفویه گسترش بیشتری پیدا کرد.

 به هر صورت عمر پرشکوه این صنعت درزمان

 صفویه بود و در اواسط عصر قاجاریه بتدریج از

 رونق آن کاسته شد. در زمان سلطنت شاه عباس کبیر

 این صنعت رونق بسزایی یافت و بیشتر لباسهای مردانه

 و زنانه ازپارچه های قلمکارتهیه می شد واین پارچه ها

 در این زمان شهرت فراوان داشته و مورد توجه درباریان

بود و از اینرو بیشتر لباس آنان از " قلمکارزر"

یا " اکلیلی" تهیه می شد. در آن زمان محلهای مخصوصی

برای تهیه لباس درباریان در بازار قیصریه اصفهان وجود داشت

وپارچه های قواره ای قلمکارراکه دراصطلاح آن روز

"دلگه" نامیده می شدرا از آن محلها به دست می آوردند.

در زمان سلطنت رضا شاه با امتیازات خاصی که برای

صنعتگران و ارباب حرف به ویژه صنعتگران قلمکار

فراهم شد بار دیگر این صنعت رونق گذشته خود را

به دست آورد و عده ای از استادکاران بزرگ قدیمی

مثل شیخ حریری مشهدی عبدالخالق، حاج محمدرضا

و حاج محمد تقی اخوان چیت ساز، برادران بیرجندی

و شیخ بهایی و چند تن دیگر شرکت تولید قلمکار را تشکیل

دادند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: